Zo, het is weer hoog tijd voor een update. Ik ben toch niet zo van het schrijven als ik ook andere dingen kan doen maar al mijn trouwe fans zitten natuurlijk op het randje van hun stoel.
Sinds de vorige update heb ik er alweer twee kuurtjes op zitten en het valt me nog altijd erg mee! De tweede kuur kwam toch wel een stuk harder aan. De zaterdag erna heb ik me de hele dag echt ziek als een hond gevoeld en mijn voornaamste activiteit die dag was dan ook heen en weer rennen tussen mijn bed en de wc. Gelukkig wist ik dat het allemaal niet zo lang zou duren, en dat maakte het draaglijk.
Omdat ik me steeds zo moe voelde ben ik op zoek gegaan naar een manier om hier iets aan te doen. Een aantal recente studies laten zien dat het een heel goed idee is om tijdens chemotherapie actief bezig te blijven om zo, in tegenstelling tot wat men vroeger dacht, fysieke aftakeling te voorkomen in plaats van achteraf te gaan revalideren. De onderzoeken laten zien dat een combinatie van cardiovasculaire oefeningen (hardlopen e.d.) met weerstandstraining (gewichtheffen) een enorme impact heeft op de levenskwaliteit. Ik ben dus op eigen initiatief met beiden aan de slag gegaan en dat bevalt enorm goed. Mijn eerste hardloopsessie was wel erg confronterend. Ik heb sinds de middelbare school toch echt als student geleefd en dit in combinatie met mijn chemo hakte er wel in. Maar nadat ik doorgebikkeld had voelde ik me zo veel beter en energieker dat ik alsnog door ben gegaan. Ook het gewichtheffen voelt fantastisch.
Omdat de medicatie die ik slik ook invloed heeft op mijn hart (mijn hele lichaam ligt eigenlijk overhoop) heb ik een hartslagmonitor gekocht. Hierdoor zag ik dat mijn hart ook bij een matig tempo al heel snel naar de 180/190 slagen per minuut ging. Hier maakte ik me toch wel zorgen om en heb daarom in overleg met mijn oncoloog een afspraak gehad met een fysiotherapeut. Hij raadde me aan om toch niet boven de 160 slagen per minuut te gaan omdat ik anders toch het risico loop op een hartaanval (hetgeen heel raar is om te horen op je 22ste) Dit was wel een enorme domper. Ik heb namelijk heel lang gedacht dat ik een hekel heb aan hardlopen maar het bleek dat ik gewoon lui was. Ik mis het dus wel.
Het goede nieuws is dat ik nu onder begeleiding kan gaan sporten bij fysiotherapie Delft. Dit is onder begeleiding van een fysiotherapeut die gespecialiseerd is in revalidatie bij kankerpatienten en in een prachtige schone sportschool. Nu kan ik dus met goede spullen en verantwoord weer flink aan de bak. Psychologisch is dat toch ook wel heel fijn aangezien het sporten en mijn dieet het enige is waarmee ik actief kan bijdragen aan mijn gezondheid (in plaats van alleen hopen en afwachten) Morgen (wo. 27-2) ga ik beginnen en ik heb er erg veel zin!
Afgelopen vrijdag heb ik natuurlijk ook weer kuur 3 gehad. Deze was toch weer heel anders dan kuur twee. Ik voelde me eerder rot, maar het is wel veel minder intens geweest. Ik denk toch wel dat dit komt doordat ik zo lekker aan het sporten geweest ben. Ook zal het geholpen hebben dat ik ondanks mijn gebrek aan eetlust stug ben doorgegaan met gezonde dingen eten. Prettig is het niet, maar mijn lichaam heeft zijn voedsel nodig en tegelijk voelt het ook weer als een manier om er tegen te vechten. Ik voelde me dus zondag eigenlijk al weer beter deze keer en ben maandag zelfs nog lekker naar het strand geweest. Ik ben uberhaupt veel bezig met leuke dingen doen en actief bezig zijn en ik wil iedereen die me hierin bijstaat nog eventjes bedanken. Ook alle kaartjes en mailtjes en smsjes laten me zien dat jullie er met zijn allen voor me zijn.
Op een wat vrolijkere noot: Willem heeft met zijn diergeneeskundige achtergrond geregeld dat ik aan het puppy-knuffelen kon bij twee verschillende fokkers. Ik heb dus een zaterdag en een zondag met ontzettend leuke hondjes gespeeld en ik krijg nog steeds een enorme grijns op m’n gezicht als ik eraan terug denk! Ik moest mezelf alleen wel heel erg inhouden om er niet eentje mee te nemen!
Zo, ik ben nu toch wel zo’n beetje aan het einde van mijn prachtig onsamenhangende verhaal. Misschien moet ik toch maar wat vaker verhaaltjes gaan typen daar dat die gebrekkige samenhang wellicht ten goede komt.